W latach 1945–1950 Wiktor Ambroziewicz pełnił funkcję kolejnego, niestety ostatniego dyrektora Państwowego Instytutu Robót Ręcznych. Po II wojnie światowej PIRR został reaktywowany dzięki usilnym staraniom absolwentów i wychowanków Instytutu. Wydawało się oczywistym, że opiekę edukacyjną i dydaktyczną w tak ważnej dla całej Polski placówce należy powierzyć komuś, kto nie tylko jest doskonałym pedagogiem i organizatorem, lecz także Człowiekiem Honoru i oddanym patriotą. Wszystkie te kryteria spełniał Wiktor Ambroziewicz.
Pierwszy z lewej – Jan Łabuz, pierwszy siedzący z prawej – Aleksander Ligaszewski.
Zobacz też: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wiktor_Ambroziewicz