Państwowy Instytut Robót Ręcznych (PIRR) – dzieło życia Władysława Przanowskiego
Prawdziwą pasją Władysława Przanowskiego stało się nauczanie. Na tej niwie położył on milowe kroki, dając przykład nowego rodzaju pedagogiki, która z czasem ugruntowała się w całej nowoczesnej Europie. W latach 1927–1937 redagował kwartalnik metodyczny zatytułowany „Praca Ręczna w Szkole”. Był autorem wielu artykułów propagujących ideę prac ręcznych. Z jego inicjatywy i pod jego redakcją ukazały się podręczniki i poradniki metodyczne do nauczania w szkołach prac ręcznych napisane przez: Ignacego Hubera, Walentego Czyżyckiego oraz Feliksa Wojnarowicza. Sam Przanowski stworzył programy metodyczne nauczania slojdu, a następnie prac ręcznych, w szkołach i seminariach nauczycielskich. Ponadto Wł. Przanowski był pomysłodawca i wiceprezesem Towarzystwa Miłośników Robót Ręcznych, którego statut sam napisał. Organizował też ogólnopolskie zjazdy nauczycieli robót ręcznych.
Przanowski stworzył oryginalną i nowatorską, polską, metodę nauczania prac ręcznych w szkołach, a także nowy, polski system kształcenia nauczycieli. W tym celu m. inn. powołał do życia w Warszawie, na Woli, Państwowy Instytut Robót Ręcznych (PIRR). Został tez jego długoletnim dyrektorem. Instytucja ta wywarła olbrzymi wpływ na edukacje i życie kulturalne Polski oraz licznych krajów europejskich. Mimo że placówka PIRR powstała w 1923 roku, to jej fundament stanowiły kursy organizowane od 1915 roku w szkole rzemieślniczej im. Karola Szlenkiera.
Bardzo istotna zasługą Przanowskiego było, że zarówno PIRR jak i stworzone przez niego wcześniej Kursy Robót Ręcznych, uformowały i wykształciły ponad 1500 absolwentów z dyplomem nauczycielskim. Specyfiką PIRR-owców, było też stworzenie wzorca nauczyciela pracy ręcznej, który był doskonałym specjalistą i entuzjasta prowadzonego przez siebie przedmiotu a jednocześnie był patriota i społecznikiem, nacechowanym wysokim poziomem moralnym i etycznym.
Dzięki staraniom Władysława Przanowskiego w okresie międzywojnia w Polsce powstało kilka innych, wzorowanych na PIRR-ze państwowych szkół nauczycielskich. M.inn. we Lwowie, Mysłowicach i Krakowie. Dyrektor PIRR organizował też Wakacyjne Ogniska Robót Ręcznych i inne wakacyjne kursy dla nauczycieli, na których wykładał.