Zdzisław Zaborski urodził się 5 lutego 1925 roku w Pruszkowie. Tam ukończył szkołę podstawową i rozpoczął naukę w Gimnazjum im. T. Zana. W czasie okupacji niemieckiej zdał maturę na tajnych kompletach. I w maju 1943 roku, po przeszkoleniu wojskowym, został zaprzysiężony, jako żołnierz Armii Krajowej. Następnie skierowano go do drużyny dyspozycyjnej sztabu VI-go Rejonu „Helenów”. Uczestniczył w Powstaniu Warszawskim. Po rozwiązaniu zgrupowania powrócił do konspiracji i znalazł się wśród ludzi pomagających warszawiakom wyprowadzanym z Dulagu 121 w Pruszkowie.
Po wojnie ukończył Akademię Górniczo-Hutniczą. Swoje życie zawodowe związał z w warszawskimi biurami projektowymi w przemyśle maszynowym i motoryzacyjnym. W okresie późniejszym podjął prace, jako specjalista w pracowni projektowej Automatyki Przemysłowej w MERA PNEFAL.
W życiu prywatnym wziął ślub z Krystyną Łabuzówną, córką nauczycieli i absolwentów PIRR. W stworzonej przez Krystynę i Zdzisława rodzinie, podobnie jak w ich domach rodzinnych, patriotyzm i praca społeczna, zawsze stały na pierwszym miejscu i stanowiąc fundament rodowej tradycji. Dlatego Zdzisław Zaborski bardzo aktywnie włączył się w zainicjowaną przez jego żonę, akcję: ratowania, dokumentowania i archiwizowania dorobku kulturowego oraz myśli naukowej i społecznej Państwowego Instytutu Robót Ręcznych. Tym samym dołączył do Kręgu PIRR-owców i ludzi, którzy w czasach PRL narażając swoje życie i bezpieczeństwo, dokładali starań i wysiłków, aby ocalić od zapomnienia osiągnięcia polskiej kultury i edukacji, których nie zdołała zniszczyć barbarzyńska okupacji niemiecka w latach 1939–1945.
Dzięki staraniom Zaborskich i ich pracy na przestrzeni około 40 lat udało się: stworzyć i opisać zbiory fotograficzne, zebrać wiele projektów manualnych autorstwa Wykładowców i Absolwentów PIRR, stworzyć i przeprowadzić badanie ankietowe skierowane do nich, a także przeprowadzić dziesiątki pogłębionych wywiadów. Znaczna część tej pracy została wykonana nie tylko przy udziale Zdzisława Zaborskiego, ale i dzięki funduszom, jakie udało mu się na ten cel przeznaczyć.
Będąc wiernym rodzinnej dewizie, poza propagowaniem idei wprowadzanych w życie przez Władysława Przanowskiego, Zdzisław Zaborski od 1978 roku uczestniczy w pracach środowiska byłych żołnierzy Armii Krajowej VI Rejonu „Helenów” w Pruszkowie. W latach 1994–1996, jako członek Zarządu Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej pracował w składzie Komitetu Redakcyjnego Zeszytów Historycznych „Na przedpolu Warszawy”. Jest autorem prac dokumentujących etos Armii Krajowej i tragiczne losy Polaków. Zarówno żołnierzy jak i ludności cywilnej. Napisał m.in.: „Tędy przeszła Warszawa” (pracę poświęconą historii obozu przejściowego „Durchgangslager 121), „Trwaliśmy przy tobie Warszawo” (historia konspiracji i walki VI Rejonu „Helenów” VII Obwodu Armii Krajowej „Obroża”), będącej hołdem złożonym działaczom konspiracji pruszkowskiej. Obecnie przewodniczy Komisji Historycznej Okręgu Warszawa-Powiat Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Organizuje wystawy i seminaria historyczne poświęcone AK oraz inicjuje upamiętnianie miejsc związanych z historią Rejonu.
Poza tym, tak jak przez większość swego życia, krzewi idee Władysława Przanowskiego i dokonania Państwowego Instytutu Robót Ręcznych, propagując pamięć o PIRR, wśród wszystkich, których spotyka, gdyż jak pisał twórca i dyrektor PIRR Władysława Przanowskiego: „Nikt już w to nie wątpi, ze najtrwalszą własnością ucznia staje się nie to, co on zobaczy lub usłyszy, ale to, do czego dojdzie własną pracą”.
Tabliczka na groby żołnierzy AK „Obroża” autorstwa Marka Kononowicz, artysty-grafika, będącego krewnym X. Kononowicza, Absolwenta Państwowego Instytutu Robót Ręcznych.